Waterstof cruciaal om potentieel van offshore windparken in Noordzee te ontsluiten

In de zoektocht naar efficiënte paden voor de grootschalige energietransitie die nodig is om de klimaatdoelen van Parijs te halen, is de Noordzee van essentieel belang.

“De afgelopen jaren lag de focus sterk op offshore windparken in de Noordzee en de capaciteit van deze parken neemt snel toe”, zegt WEC-voorzitter Jeroen van Hoof.

“De verschillende trajecten om de opgewekte energie efficiënt naar de eindgebruiker te brengen moeten nu echter dringend worden ingezet. Deze noodzaak komt niet alleen voort uit de tijdpaden die in het klimaatakkoord van Parijs zijn vastgelegd. Ook systeemkwesties moeten worden aangepakt, zoals de opslag van energie en het koolstofvrij maken van de industrie- en transportsector rond onze belangrijkste havens, die enorme hoeveelheden energie verbruikt. Het uiteindelijke succes van offshore windparken en andere duurzame energiebronnen in de Noordzee hangt hiervan af.”

Het rapport ‘Bringing North Sea Energy Ashore Efficiently’ neemt de snel toenemende offshore windcapaciteit gekoppeld aan de vraag op het land als uitgangspunt. Duidelijk is dat er behoefte bestaat aan het ontwikkelen van nieuwe oplossingen en technologieën om de energie zo efficiënt mogelijk, en dus tegen de laagste kosten, naar de eindgebruiker te brengen.

De studie onderzoekt twee paden. Het pad van elektronen (stroom) en het moleculaire pad, met een specifieke focus op de productie van waterstof (power-to-gas). De studie laat zien dat een combinatie van beide nodig is om de uitdagingen van klimaatverandering in de toekomst aan te gaan. Om een betaalbare en betrouwbare energievoorziening in Noordwest-Europa op te zetten, is een hybride systeem van (groene) stroom en (groene) waterstof nodig, zo blijkt uit het rapport.

“De kosten van energieopwekking in de Noordzee zijn weliswaar enorm, maar het financiële en maatschappelijke rendement op de investering is ook zeer hoog”, aldus hoofdeconoom Jan Willem Velthuijsen van PwC.

“Volgens onze modellen zou de toekomstige waterstofsector tot 2030 een investering vergen van 5 à 7,5 miljard euro en van 27 à 37 miljard euro tot 2050. Het overgrote deel van deze investering betreft elektrolysecapaciteit. De hoeveelheid geproduceerde energie is voldoende om in 2050 ongeveer 12,5% van de energiebehoefte van de industrie in de Noordzeelanden af te dekken.”

Vergeleken met de huidige gemiddelde CO2-uitstoot, zou deze omschakeling naar groene waterstof een jaarlijkse CO2-besparing van ongeveer 32 megaton opleveren wanneer alles is gerealiseerd. Vanwege het grootschalige karakter van de benodigde investeringen is internationale samenwerking noodzakelijk om alle mogelijkheden van de Noordzee optimaal te benutten. Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Nederland, België, Denemarken en Noorwegen vallen allemaal binnen de scope van deze studie.

Enkele hoofdpunten uit het rapport:

• Als de huidige generatie de energieontwikkeling in de Noordzee kan vormgeven, zal de volgende generatie de vruchten plukken van een schonere, goedkopere en betrouwbaardere energievoorziening dan die van ons.
• Daarnaast kan de volgende Europese generatie de technische kennis die is opgedaan bij het ontwikkelen van deze systemen benutten en waarschijnlijk ook exporteren naar de rest van de wereld.
• Afbakening van de rol van de publieke en private sector is belangrijk. Overheden hoeven alleen doelstellingen rond duurzaamheid te formuleren en regels met een averechts effect te schrappen. Vervolgens zullen private marktpartijen hun creativiteit en vaardigheden inzetten om de juiste betaalbare, technische en economische oplossingen te ontwikkelen.

Toelichting

De Wereldenergieraad (World Energy Council) is het belangrijkste onpartijdige netwerk van leiders en onderzoekers die zich sterk maken voor een betaalbaar, stabiel en milieugevoelig energiesysteem dat iedereen ten goede komt.

Het rapport is gepubliceerd door de Wereldenergieraad Nederland, in samenwerking met de projectpartners Akzo Nobel, Havenbedrijf Amsterdam, Havenbedrijf Rotterdam, PwC, de Rabobank, Siemens, Shell, TenneT, TNO en Vopak, en met bijdragen van de Wereldenergieraad in het Verenigd Koninkrijk en Duitsland.